Vele vaders hadden gehoopt op een voortreffelijke potje voetbal met naast zich een koude Djogo en wat zoute en zoete versnaperingen, welke moeders net van de supermarkt had betrokken. Dit zou een ultiem vaderdag cadeau moeten worden, echter Puerto Rico ging er met de zege vandoor, 3-4 eindstand (na strafschoppen). En dit al in de eerste ronde van de Concacaf Gold Cup Prelims.
Hoewel Natio aanvallend goed begon, en voorbeeldig in de eerste tien minuten, namen de jonkies van Puerto Rico langzamerhand het heft in handen en zijdelings zochten ze de aanval. Puerto Ricanen bedienden zich van het staaltje aanstelleritis wat je tegenwoordig in het professionele voetbal tegen komt; het spelen van de “stervende zwaan”, in de hoop dat de arbiter er in meegaat. Dat gebeurde pardoes zoals de midden Amerikanen verwachtten, hetgeen de Surinaamse spelers begon te irriteren. Met name Kevin Leerdam die zich zichtbaar opwond richting tegenstander Devin Vega en arbiter Joseph Dickerson. Naar mate de wedstrijd vorderde met kansen voor Tjaronn Chery (schot hoog over), en een kopbal tegen de paal, zat het vuur enigszins in bij Natio. Maar de Puerto Ricanen kropen zo nu en dan uit hun schulp om de tegen aanval te zoeken, waarbij ze de ruimtes klein lieten. Het Surinaams elftal onder aanvoering van Bondscoach Aaron Winter en assistent Henk ten Cate was langs de zijlijn niet bij machte correcties door te voeren om collectief de midden Amerikaanse verdedigingsmuur te slechten; ook individueel faalde het elftal. De vallende bal was voornamelijk voor de tegenstander, de eindpass was slordig, de voorzet matig.
Natio volhardde met breed spelen van de bal, zonder de diepte te zoeken om vervolgens te anticiperen met een individuele actie, teneinde de status quo op het veld te doorbreken. Het gezicht van Winter en ten Cate sprak boekdelen, uit ervaring wetende dat Natio het knap moeilijk had tegen de pover spelende en tijdrekkende Puerto Ricanen. Het voetbal oplossend vermogen van Natio kreeg lopende de wedstrijd een bedenkelijk niveau. Het voor het oog verworven overwicht kon niet worden omgezet in geslaagde acties. Voorzetten belandden op het hoofd, of been van de technisch matig Puerto Ricanen, en schoten op doel waren spaarzaam. Hoe moet het verder met Natio nu de uitschakeling in de reguliere speeltijd nabij kwam?
De straffenschoppen serie (geen verlenging bij gelijkspel) was één van een Grieks drama met missers van Shaquille Pinas, en Mitchell Te Vrede. De coach van Puerto Rico voerde een “Houdini act” op door kort voor tijd de vaste doelman Joel Serrano te wisselen voor een strafschoppen killer, Sebastian Cutler. Die hield het hoofd koel, en het was gedaan!
Er mag worden beschouwd dat er geen uitblinkers van Natio zijde waren. Een uitzondering wellicht te noemen waren verdediger Myenta Abena en doelman Warner Hahn, die hun niveau wel haalden, maar geen doorslaggevende rol konden spelen, vanwege het vele verdedigende, en oplettende werk dat werd verricht. Het atletisch vermogen van de ploeg is mijns inziens twijfelachtig. Oefenpotjes met tegenstanders op Midden- Amerikaans en Caraïbisch niveau is geen graadmeter. Blijft over dat Natio zich met het huidige materiaal moet meten met oefen tegenstanders uit de Zuid-Amerikaanse zone: Chili, Venezuela , Bolivia en Paraguay. Laatstgenoemde voetbalploeg zijn net als goed georganiseerde bijen. Ze blijven om je heen cirkelen zonder te steken, totdat de bal wordt veroverd, waarna zij zich als een platgeslagen Godo over het voetbalveld verspreiden. En zie daar technische vernuft, snelheid in de (korte) benen, gevaar in het vijandelijk doelgebied.
Van hen valt in tactisch opzicht veel te leren.
Comment here