Oscar Harris’s 80e verjaardag, een belevenis om nooit te vergeten

Zoetermeer, 5 december 2023

Oscar Harris’s 80^e verjaardag, een belevenis om nooit te vergeten

Toen de Surinaamse Brook Benton (Max Nijman) om moverende redenen niet kwam opdagen, stak organisator André Stekkel zijn handen in het haar. Radeloos. Hoe moest de hoofdact van de Soul show in Theater Thalia worden vervangen?

Hij kwam plots op het lumineus idee, die jongeman achter coulissen te strikken. Oscar Harris voelde zich vereerd maar tegelijkertijd ook onzeker, hoe het publiek zou reageren. Ze waren immers gekomen voor het optreden van Max Nijman, en verwachtten geen “broekie” van amper 19 jaar, in 1962. Oscar sputterde met het argument dat hij niet had gerepeteerd, en bovendien het repertoire van Brook Benton niet voldoende kende. Toch lukte het Stekkel om hem te overtuigen. Nadat hij de eerste song had ingezet “So many ways”, ontstak de menigte in woede, en werd hij met sinaasappels bekogeld. In allerijl vluchtte Oscar Thalia uit, en ging André Stekkel er direct achterna. Nabij de Keizerstaat kwam hij buiten adem naar Oscar toe, en bewoog hem terug te keren naar het podium, hetgeen hij ook deed.

Oscar vertrok daarna naar Nederland voor een studie architectuur, en studeerde in de avonduren. Dit veranderde nadat een groep jonge Surinaamse muzikanten hem benaderden de vocalen van de pas opgerichte Twinkle Stars voor z’n rekening te nemen. Wat zich toen voltrok was een muzikaal bestaan met TS dat tal van (gouden) singles en diverse LP’s opleverde. Er volgden Europese tours en zelfs Indonesië werd aangedaan. Suriname werd in 1969 verrast met een show in Theater Star (orga Louis Wiebers, RIP, red). Gekleed in witte overhemden, rode gillets, strikdas en zwarte pantalons oogde de groep zeer professioneel. Met Edmund Oosthuizen in de gelederen als mede vocalist “I got everything I need en MR Succes”, veroverde hij de harten van de tip top geklede dames op parmantige naaldhakken, ofwel stiletto’s. Oscar bracht het prachtige “At the dark end of the street”,en de eigen compositie “I got witnesses”.

Na 61 jaar konden we weer van deze prachtige ballad genieten in het Concertgebouw te Amsterdam. Nu niet met TS, maar een select gezelschap top musici, gastzangers, en achtergrondkoor. Oscar mocht in de 4^e rij samen met echtgenote Ilse Kogeldans genieten van de door Orville Breeveld en Benny Alwart georganiseerde show. Een cadeau voor zijn 80^e verjaardag. De kleine zaal van concertgebouw was binnen een week stijf uitverkocht. Een dergelijk concert met goed opgeleide, ervaren muzikanten maakte je niet elke dag mee. Dat was ook te merken aan de vijftigers, zestigers en zeventigers, die massaal mee zongen met Tony Sherman in het ingebrachte “Soldiers Prayer” en de evergreen “Moon River”. Oscar’s jongere broer mocht de aftrap doen met “What a wonderful world”, waarmee hij onmiddellijk de show stal. Bryan B als de jongste van de vocalisten zong zeer emotioneel het door Foreigner geschreven “I want to know what love is “’, en de tussen R&B en Disco klinkende “Never too much”.

Alfons Wielingen , een tijdgenoot van Oscar, liet horen, dat zijn stem nog steeds in prima conditie verkeert. De klassieker “Georgia on my mind” was hem op het lijf geschreven. “Endlessly en Blaka Rosoe” vertoonden de klasse en kwaliteit van een ware entertainer, die tussendoor de draak stak met Oscar.

En het slotakkoord was aan de jarige Oscar die “Wonderful Tonight” bewerkte in “Sribi Yapong”, een ode aan de schoonheid van de donkere vrouw.